Περιμένοντας τη Νέλλη ακούμε ένα από τα πολυαγαπημένα μου τραγούδια... την "αύρα"
του Δημήτρη Παναγόπουλου από τη πρώτη δισκογραφική δουλειά του «Ασταθή Ισορροπία» (1987), τραγούδι που ο Μάνος Χατζηδάκις είχε χαρακτηρίσει ως το καλύτερο της δεκαετίας εκείνης. Και όχι μόνο θα συμπλήρωνα...
Όταν πρωτοάκουσα το τραγούδι που τη σύστησε σ' ένα μεγαλύτερο κοινό έμεινα παγωμένη. Όταν την είδα ζωντανά στην Αθηναΐδα δεν πίστευα στ' αυτιά και στα μάτια μου. Στεκόταν εκεί μπροστά μας με την ψυχή της γυμνή. Καθαρή. Γνήσια. Είδα την παράσταση πέντε φορές. "Νέα γυναίκα μόνη μπορεί". Έτσι ήταν ο τίτλος και όλο το είναι της παράστασης. Κάθε φορά μέχρι το μεδούλι των τραγουδιών. Τίποτα λιγότερο! Η Δήμητρα Παπίου είναι η γυναίκα που παραδόθηκε στον Σταμάτη Κραουνάκη (και ποιος δε θα το 'κανε άλλωστε) και μου αποκάλυψε έναν καινούριο υπέροχο κόσμο!
Ας δούμε τώρα κάτι διαφορετικό. Ένα μίνι φιλμάκι που πήρε μέρος στο 48 Hour Project Go Green Athens 2009 ένα φεστιβάλ στο οποίο οι υποψήφιοι δημιουργούν και ολοκληρώνουν μικρού μήκους φιλμάκια μέσα σε 48 ώρες! Επιλέχθηκαν τα 15 καλύτερα όμως το μεγάλο έπαθλο για την κορυφαία ταινία είναι η παρουσίασή της στις Κάννες το 2010 στο φημισμένο Short Film Corner της Μέκκας του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.
"Μεγαλύτερη σημασία όμως έχει για όλους πως το 48 Hour Film Project Go Green είναι μια παγκόσμια αποκλειστικότητα για την Ελλάδα, ένα πρωτοποριακό Φεστιβάλ που δίνει βήμα έκφρασης σε όλους τους νέους να αρθρώσουν φωνή για την οικολογική καταστροφή που συντελείται στον πλανήτη. Η Αθήνα γίνεται το κέντρο του κόσμου, παράλληλα με τη Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή στην Κοπεγχάγη και από το 2010 θα φιλοξενεί παράλληλα και το διεθνές διαγωνιστικό του Φεστιβάλ, το αντίστοιχο δηλαδή Filmapallooza"*
Το Sea Happens είναι η ταινία που θα ταξιδέψει στις Κάννες και έχω ένα λόγο να με χαροποιεί ιδιαιτέρως η διάκρισή της, αφού μία φίλη που μας συντροφεύει εδώ στο μουσικό μας blog συμμετείχε στην πραγματοποίηση της. Δε θα σας πω πώς για να διατηρηθεί η ανωνυμία της. Καλή επιτυχία σε όλη την ομάδα**!
*απόσπασμα από την επίσημη ιστοσελίδα του 48 Hour Project
**όνομα αυτής Oh my dog! >> σκηνοθεσία: Μάνος Αρβανιτάκης
Τον Γιάννη Γιοκαρίνη είχαμε πρωτοδεί στο Καφεθέατρο στην Κορδιγκτώνος,
σαν πιανίστα με τον Βαγγέλη Γερμανό, ο οποίος στο διάλειμμα του Γερμανού
είχε παρουσιάσει τρία δικά του κομμάτια και μεις μέσα στη νεότητά μας,
είχαμε ενθουσιαστεί!
Τον πλησιάσαμε, του μιλήσαμε και μάθαμε, ότι σύντομα θα κυκλοφορούσε
και τον πρώτο του δίσκο "Φόρα Παρτίδα", τον οποίο και σπεύσαμε να αγοράσουμε.
Αναμφίβολα, αυτός ο δίσκος ήταν δίσκος σταθμός για το ελληνικό ροκ
και ο Γιάννης πολύ γρήγορα έγινε σταρ!
Χιτάκια "η Ευλαμπία" και " ο Νοσταλγός του Ροκ εντ Ρολ".
Όμως μέσα υπήρχε και μια υπέροχη μπαλάντα, που τραγουδούσε ο Βαγγέλης Γερμανός,
την οποία εμείς εκλάβαμε τότε ως ένα καταπληκτικό ερωτικό τραγούδι
και που σχεδόν ποτέ δεν ακούσαμε ζωντανά από τον Γιοκαρίνη
στις μετέπειτα εμφανίσεις του...
Αρκετά χρόνια αργότερα, γύρω στο '90, βρεθήκαμε με τον Γιάννη
στο σπίτι του Σταμάτη του Μεσημέρη,
του συνεργάτη μου από τις "Ρωγμές"
και ο Γιάννης έπαιξε με την κιθάρα του,
μετά από δική μου παράκληση, αυτό το κομμάτι.
Και τότε, για πρώτη φορά πληροφορηθήκαμε,
ότι δεν ήταν ερωτικό τραγούδι,
αλλά κομμάτι γραμμένο για την νεογέννητη κόρη του!!!!
Πείτε μου, έχετε ακούσει κάτι πιο τρυφερό, γραμμένο από πατέρα
για το νεογέννητο παιδί του;
Εγώ πιστεύω πως όχι...
Απολαύστε το λοιπόν!
Το παιχνίδι της έμπνευσης
Στίχοι: Γιοκαρίνης Γιάννης
Μουσική: Γιοκαρίνης Γιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Βαγγέλης Γερμανός
Ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις,
έξι μήνες που δεν έπιασα μολύβι και χαρτί
ή ένα όργανο μια νότα να σου γράψω.
Μα στον έβδομο τον μήνα ένα πρωί
μες στο γέλιο σου μου φάνηκε πως είδα την ζωή
σαν τραγούδι που γυρεύει να το γράψω.
Ε αυτό θα κάνω τραγούδι, σου είπα και με κοίταγες,
ε αυτό θα κάνω τραγούδι, σου είπα και δεν μίλαγες,
παίρνω μια κιθάρα, χαρτί και μολύβι, στον καναπέ εσύ κάτι ψιθυρίζεις
κιθάρα, κασετόφωνο και στρογγυλό τραπέζι,
σε πήρε ο ύπνος μάτια μου και η έμπνευση μου παίζει.
Όταν ξύπνησες σε πήρα αγκαλιά
και σου διάβασα τι έγραψα για σένα στο χαρτί
μια κοιτούσες το χαρτί και μια εμένα.
Τώρα όμως να διακόψω μου ζητάς
και το πιάνο δυνατά με τα χεράκια σου χτυπάς
υπομονή σε λίγο θα 'χεις την ελευθερία.
Ε αυτό θα κάνω τραγούδι, σου είπα και με κοίταγες,
ε αυτό θα κάνω τραγούδι, σου είπα και δεν μίλαγες,
παίρνω μια κιθάρα, χαρτί και μολύβι, στον καναπέ εσύ κάτι ψιθυρίζεις
κιθάρα, κασετόφωνο και στρογγυλό τραπέζι,
σε πήρε ο ύπνος μάτια μου και η έμπνευση μου παίζει.
Ελληνικής σκηνής συνέχεια... Αυτός ο κύριος με έχει κατενθουσιάσει!!!
Μετά τους Raining Pleasure, των οποίων υπήρξε συνθέτης, τραγουδιστής, μπασίστας/κιθαρίστας και στιχουργός, ο Βασιλικός* δε σταματά να επλήσσει και να προτείνει καινούριους ήχους και διασκευές. Κάτοικος Γερμανίας, στηρίζει την ελληνική indie σκηνή ανεβάζοντας πολύ το επίπεδο. Αφού μοιράστηκε με το συγκρότημά του κατά καιρούς τη σκηνή με σπουδαία ονόματα όπως Pixies, The Cure, Pearl Jam, Arcade Fire και άλλους, μετά από αρκετές επιτυχημένες εμφανίσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, μετά από συνεργασίες με την ολλανδέζα Traincha (Trijntje Oosterhuis), την Έλλη Πασπαλά, την Λένα Πλάτωνος και την Ελευθερία Αρβανιτάκη, μας χαρίζει ένα μικρό μουσικό διαμάντάκι με το επόμενο άλμπουμ του “Vintage (Songs I Wish I'd Written Vol.1)”, ένα αριστουργηματικό μουσικό project με μοναδικές επανεκτελέσεις κλασικών και αγαπημένων τραγουδιών περασμένων δεκαετιών και αξεπέραστων αναμνήσεων της αγγλόφωνης μουσικής σκηνής.Στο τελευταίο αυτό άλμπουμ ο Βασιλικός έχει αναλάβει όλες τις ενορχηστρώσεις, τις εκτελέσεις όλων των οργάνων, μαζί φυσικά με την ερμηνεία, ενώ υπογράφει και την παραγωγή μαζί με τον Βρετανό παραγωγό Clive Martin, που έχει δουλέψει με διάφορα σπουδαία συγκροτήματα και καλλιτέχνες, όπως οι Queen, Peter Gabriel, Terrorvision, Reef, Puressence, Stereophonics, Les Négresses Vertes, κ.ά. Ο Clive Martin δηλώνει ενθουσιασμένος με την συνεργασία του με το Βασιλικό και με τους Raining Pleasure, και μάλιστα η συνεργασία τους συνεχίζεται, πάνω σε ένα κομμάτι που έγραψε ο Βασιλικός (στα ελληνικά αυτή τη φορά) για την Δήμητρα Γαλάνη, και κυκλοφορεί στο νέο άλμπουμ ΠΙΞΕΛ.
Παραμένουμε στα Ελληνικά ύδατα όμως με Αγγλόφωνο στίχο και με δύο πολύ νέους δημιουργούς.
Γιάννης Αναγνωστάτος γνωστότερος ως Lolec. Γράφει στίχους και μουσική, παίζει ακορντεόν, κιθάρα και τύμπανα. Ξεκίνησε ως ντουέτο Bolec και Lolec όπου έπαιζε ντραμς.. μετά τη διάλυση του ντουέτου κράτησε το Lolec και κάνει το δισκογραφικό ντεπούτο του με το "alone" και με 10 δικά του τραγούδια και παραγωγή. Στην ερώτηση γιατί γράφει στα Αγγλικά απαντά ο ίδιος «Αντιμετωπίζω τη γλώσσα ως μέσο το οποίο θα εξυπηρετήσει την αίσθηση και το νόημα του τραγουδιού. Δεν δεσμεύομαι και δεν υπηρετώ τη γλώσσα,αλλά το συναίσθημα»
Οι επιρροές από τους Leonard Cohen, Tom Waits, Lou Reed και Velvet Underground, Patti Smith, Thalia Zedek, Μatt Elliott, Kurt Cobain και από την Ελλάδα, Λοΐζος, Άσιμος κ.α. Τα τραγούδια του νοσταλγικά, μελαγχολικά μα πάνω απ' όλα πολύ προσεγμένα. Ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος καλλιτέχνης, αναμένουμε σε πολλές και καλές δημιουργίες. Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του μπορείτε να διαβάσετε εδώ!
ΗΜόνικα Χριστοδούλου ξεκίνησε στην Πάτρα. Άρχισε να γράφει τραγούδια και να παίζει κιθάρα, ακορντεόν, πιάνο, σαξόφωνο κ.α., αρχικά συμμετέχοντας στο group του αδερφού της, τους Serpentine, αλλά και σε εμφανίσεις φιλικών της σχημάτων στην πόλη. Πολύ σύντομα η φήμη της έφτασε και στην Αθήνα, όταν οι εμφανίσεις της έχτισαν το μύθο μιας κοπέλας που στα πρώτα μετεφηβικά χρόνια της, τραγουδούσε με τη δύναμη φτασμένης ερμηνεύτριας και έγραφε τραγούδια που όμοιά τους δεν είχαν ακουστεί ξανά σε ανάλογο επίπεδο. Οι επιρροές του ήχου της έρχονται “από τα indie rock συγκροτήματα των 90’s στις μελωδικές στιγμές τους όπως λέει η ίδια. Το ταλέντο της είναι δεδομένο.. έχει να δώσει πολλά στην "Ελληνική αγγλόφωνη ροκ σκηνή". Εύχομαι όσα έχουν ακουστεί για την κακή διαχείριση της ξαφνικής δόξας της να μην έχουν συνέχεια. Από τo πρώτο της album "avatar" ακούμε το "Over the hill".. πολυακουσμένο μεν αγαπημένο δε:)
τσουπ!!!! γουέλκαμ του 2010!!!! γυρίσαμε σελίδα!!! μελωδίες αγαπημένες να μας συνοδεύουν κι αυτήν τη χρονία!!!! όλα σαν ένα τραγούδι να τα ζήσουμε κι ας διαρκέσουν λίγο!!!τη μουσική μου αγάπη αφήνω σε τούτο το blog με τον αγαπητό γεμάτο κέφι maraveya και τους εκπληκτικούς μουσικούς του!!!!!! προσωπικά λατρεύω σαξοφονίστα Ilan! δείτε τους live και θα με θυμηθείτε! θα σας ξεσηκώσουν στα σίγουρα! vive 2010!!!
