Nov 30, 2009

Καλή βδομάδα με ρυθμό!



Αφού αυτοσχεδιάζουμε λοιπόν και μέχρι να πιάσουμε ξανά το νήμα με τα κορίτσια, θα σας πάω κάμποσα χρόνια πίσω, σε ένα τραγούδι του Βρετανικού συγκροτήματος των Queen, το "we will rock you" ... έτσι, για να ξεκινήσει η βδομάδα με ρυθμό.


Το "we will rock you" είναι ένα τραγούδι του Brian May κιθαρίστα των Queen. Εκτός από τα τελευταία 30 δευτερόλεπτα που έχουμε το σόλο της κιθάρας, όλο το υπόλοιπο είναι a capella με μόνη συνοδεία το χτύπημα των χεριών και των ποδιών. Γράφτηκε το 1977.. τo 2000 το Βρετανικό συγκρότημα 5ive το επανεκτέλεσε δίνοντάς του στοιχεία rap. Με αυτό το τραγούδι έγιναν το Νο1 τον Ιούλιο του 2000.

Πάμε δυνατά λοιπόν για μία όμορφη εβδομάδα !!!


Nov 27, 2009

ROCK ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ!

Βρε κορίτσια με μπερδέψατε...
Από Γαλλία... Αμερική...
Από μπαλλάντα...dark...

Τι νήμα να πιάσω;
τι ιστό να συνεχίσω;
Έρχομαι στην Ελλαδίτσα μας λοιπόν... Ναι!
ροκ το ελληνικόν και μάλιστα από μια φρέσκια μπάντα!
Ιδού και τα πειστήρια, για να σιγουρευτείτε οτι είναι ροκ...
και μάλιστα ελληνικόν!
Μην σας μπερδεύουν οι αγγλικοί τίτλοι,
αγγλόφωνο γαρ το συγκρότημα...
Τους παρακολουθώ καιρό
και μου αρέσουν!!!

σχηματίστηκαν το 2005 από μια παρέα φίλων
που μεγάλωναν μαζί. Έχουν παίξει στις σημαντικότερες
ελληνικές ροκ σκηνές και αυτήν την εποχή ηχογραφούν
το πρώτο τους cd στην Sonic playground!
Απολαύστε τους!!!

Οι photos by nelly από live στο bios,
το video από live στο Αν club!
(δανεικό από το youtube)

Nov 25, 2009

Personal Jesus


Μετά τον γλυκό Gregoire περνάμε στον γλυκό Marylin Manson :). Ροκάρουμε δηλαδίς λίιιγο πιο αγριεμένοι! Ν' ανάψουν λίγο τα αίματα γιατί από αύριο η θερμοκρασία πέφτει! Όχι όχι, δεν είμαι ιδιαίτερα μερλινμανσική, απλά το συγκεκριμένο κομμάτι το ερμηνεύει όπως ακριβώς το θέλω!
Δίνω πληροφορίες τώρα που ίσως οι φιλομανσικοί να γνωρίζουν αλλά εγώ τώρα μαθαίνω. Το όνομά του το βαφτιστικό (αυτό δηλαδή που πήρε στην κολυμπήθρα) είναι Brian Hugh Warner. Γενηθείς 5 Ιανουαρίου του 1969 (αιγόκερως). Το όνομα του προήλθε από την γνωστή σε όλους Μεριλυν Μονροε και τον δολοφόνο Charles Manson. "I picked that as the fakest stage name of all to say this is what show bussiness is, fake", λέει (άμα έχεις έμπνευση...). Ανατριχιάσατε; Τα μέλη του συγκροτήματός του έχουν επίσης ονοματεπώνημο σταρ και δολοφόνου! Έχω κι άλλες πληροφορίες! Έχει 8 τατουάζ (μόνο;). Φιλοσοφικές επιρροές: Alister Crowley, Friedrich Nietzsche, Freud, Σατανισμός, ο Χριστιανισμός, ο Δρ Suess, Darwin... (κατασταλαγμένος). Μισούσε τους γονείς του και είναι ένας από τους πιο μισητούς ανθρώπους στην Αμερική. Σπούδασε δημοσιογραφία και θέατρο. Φαντάσου να τον είχες συμφοιτητή! Σκιάχτηκα!
Αν θέλετε τώρα πιο σοβαρές πληροφορίες, περί δισκογραφίας και όλης της βιογραφίας του, σας παραπέμπω (αφού φρεσκάρατε τα γαλλικά σας, περνάμε στα εγγλεζικά) εδώ. Να με συγχωράτε! Κάτι αξιόλογο ελληνηστί δε βρήκα!
Αφιερώσεις στα σχόλια! Ένας ένας! Μην σπρώχνεστε!
Απολαύστε υπεύθυνα!







Nov 23, 2009

Αφιερωμένο



Το τραγούδι αφιερωμένο σε όλους όσους περνούν από το μουσικό μας στέκι και μας συντροφεύουν έστω και νοερά με την παρουσία τους... και στα δύο κορίτσια που μοιραζόμαστε αυτό το χώρο.. στη Νέλλη και στη Kaya..

Αρχικά ήθελα να συνεχίσω την ενότητα για τη μουσική κινηματογράφου. Η σκέψη ήταν να αναφερθώ στον "Άγγλο ασθενή" όμως από χθες στο κρεβάτι με ένα βασανιστικό ίλιγγο, το μόνο που δεν ήθελα ήταν μουσική που να παραπέμπει σε έρωτες που χωρίζει ο θάνατος.
Με λίγα λόγια και ένα τραγούδι που μου φτιάχνει τη διάθεση μένω πιστή στο ραντεβού (θα έχετε προσέξει ότι κάνουμε ανάρτηση κάθε δύο μέρες) και δίνω το σύνθημα για αλλαγή ενότητας. Η μουσική κινηματογράφου βέβαια δεν καλύπτεται με 12 αναρτήσεις, στο μέλλον σίγουρα θα αναφερθούμε ξανά σ' αυτόν το χώρο που μας έχει χαρίσει τόσο σπουδαία έργα.
Για τον Gregoire τα μόνα στοιχεία που βρήκα είναι στα γαλλικά και θα τα βρείτε εδώ.
Οι στίχοι είναι του ίδιου και θα τους βρείτε εδώ


Nov 22, 2009

ΤΣΑΙ ΣΤΗ ΣΑΧΑΡΑ/THE SHELTERING SKY

Nα παραμείνουμε στην Ιαπωνία σαν γενέτειρα εξαιρετικών συνθετών και να ταξιδέψουμε στο όνειρο με την
Ποιητική ταινία του Bernardo Bertolucci
ή
ο έρωτας, το πάθος σε όλο τους το μεγαλείο
και αποκάλυψη για μένα
ο καταπληκτικός συνθέτης Ryuichi Sakamoto
με ένα από τα καλύτερα soundtracks που έχουν γραφτεί ποτέ...

Πολλές δουλειές του Σακαμότο έκτοτε γέμισαν τα ράφια μας
κινηματογραφικές και μη...
η "βροχή" live από τον συνθέτη!

Nov 20, 2009

Wong Kar-Wai [In the mood for love, 2046]







Ελλάδα-Ανατολή ένα τσιγάρο δρόμος...
και ο καθένας το βιολί του...

Ξεκινώντας με ημέρες αγριότητας, βηματίζοντας με ερωτική επιθυμία και φτάνοντας τελικά στο 2046* ο κινέζος σκηνοθέτης Wong Kar-Wai χαρίζει (τουλάχιστον για τα δύο τελευταία μπορώ να μιλήσω με βεβαιότητα καθώς τα έχω δει) δύο αριστουργήματα απλότητας και τολμώ να πω αρίστης φωτογραφίας. Αφιέρωστε λίγο χρόνο να διαβάσετε τις πολύ εύστοχες αναλύσεις των δύο κινηματογραφόφιλων και αν, και μετά από αυτές, δε λυγίσετε, τρέχοντας με τις παντόφλες στο πλησιέστερο video club νοικιάζοντας δύο ταινίες... τότε να μη ξαναφάω παστίτσιο!
Και επειδή αυτό είναι ένα μουσικό blog -μην ξεχνιόμαστε- να πω, πως οι συνθέτες των δύο ταινιών έγραψαν δύο μουσικά θέματα εξαιρετικά. Ο αμερικανός συνθέτης και βιολιστής Michael Galasso (που έμαθα πως μένει στο Παρίσι, συνθέτης επίσης της ταινίας "Το χαρισμα της Σεραφίν") για την "Ερωτική επιθυμία" και ο γνωστός (σε άλλους αλλά πλέον και δικός μου) ιάπωνας συνθέτης Shigeru Umebayashi (συνθέτης επίσης της ταινίας "Ιπτάμενα στιλέτα") για το "2046".

*!!! Ξέχασα να πω πόσο υπέφερα κοιτώντας τα μοναδικά φορέματα
της Maggie Cheung (να θυμηθώ να μην κάνω αναρτήσεις με δύσκολα ονόματα) στο Ερωτική επιθυμία! Με έφαγε η ζήλεια σου λέω!

Παραθέτω δύο μουσικά θέματα.

Θέμα 1ο
Ερωτική επιθυμία/In the mood for love





Θέμα 2ο  2046



Αν θέλετε δείτε τα δύο trailer!

Nov 18, 2009

Πολίτικη κουζίνα

Τι μπορεί να πει κανείς γι αυτή τη ταινία; Νομίζω ότι οι συστάσεις είναι περιττές. Υπάρχει Έλληνας που δεν την είδε, που δεν τη λάτρεψε;
Ζωντανεύει με μοναδικό τρόπο την χαμένη πατρίδα, μέσα από γεύσεις και αρώματα, ξεχωριστές προσωπικότητες, παιδικούς έρωτες που δεν ξεχάστηκαν ποτέ... όμορφη, ανθρώπινη.. μιλά κατευθείαν στην καρδιά και μας παρασύρει σε ένα μαγικό ταξίδι στο σύμπαν.

Ένα αριστούργημα του Τάσου Μπουλμέτη με την μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, η οποία μπόρεσε πολύ διακριτικά να μπλέξει τους δύο πολιτισμούς Ανατολής και Δύσης με τη χρήση συμφωνικών και παραδοσιακών οργάνων. Παντρεύει τη πολίτικη λύρα, το νέϊ και το ούτι, με τον λυρισμό μιας συμφωνικής ορχήστρας όπως στον "σταθμό". Η μουσική της αισθαντική και νοσταλγική κορυφώνει την αίσθηση που αφήνει η ταινία..

"Ο σταθμός" είναι η σύνθεση που συνοδεύει μια 'δύσκολη' σκηνή του έργου, μα ακούγοντάς το αυτόνομα όπως παρακάτω, δημιουργεί τα ίδια δυνατά συναισθήματα που φέρνει ο αποχωρισμός, η νοσταλγία για ανθρώπους που αγαπήσαμε πολύ και δεν είναι πια κοντά μας, η νοσταλγία μιας πατρίδας που ακόμη κι αν δεν γνωρίσαμε υπάρχει μέσα μας ανεξήγητα πώς.
Τα αρωματικά ηχοχρώματα στην μουσική της Πολίτικης Κουζίνας συμπληρώνουν ιδανικά με τις φωνές τους η Νατάσα Θεοδωρίδου με το χασάπικο "στα λιμάνια ανάψανε φωτιές"...



και η τουρκάλα Dilek Kots με το
"μπαχάρι, κανέλλα και φιλί"


Όσες φορές κι αν είδα τη ταινία, όσες φορές κι αν άκουσα την μουσική της, με συγκίνησε το ίδιο δυνατά σαν να ήταν η πρώτη φορά.. ακόμη και τώρα φτιάχνοντας αυτήν την ανάρτηση.
Νιώθω την ανάγκη να πω... ευχαριστώ!

Nov 16, 2009

Πάμε θέατρο μετά μουσικής;







Παιδιά πάμε θέατρο;

Η ωραιότερη θεατρική παράσταση που έχω δει στη ζωή μου ήταν παιδικό θέατρο και την είδα ως μαμά παρακαλώ!!!!

Το σκλαβί (2000)
της Ξένιας Kαλογεροπούλου
Ένα έργο βασισμένο σε λαικό παραμύθι της Σύμης.

Ένα βασιλόπουλο βλέπει τη ζωγραφιά μιας βασιλοπούλας που κρατάει ένα γαλάζιο ρόδο, την ερωτεύεται και ξεκινάει να την βρει στα πέρατα του κόσμου. Στο ταξίδι, που είναι μακρύ και επικίνδυνο, τον συνοδεύει ο αδερφός του, νόθος γιος του βασιλιά, παιδί μια σκλάβας. Η βασιλοπούλα όμως δεν ερωτεύεται το βασιλόπουλο αλλά το "Σκλαβί" που ποτέ δε θα παραδεχτεί πως την αγάπησε.

H πρώτη παρουσίαση του έργου έγινε τον Σεπτέμβριο του 2000, σε μορφή αναλογίου στα πλαίσια του ετήσιου φεστιβάλ της Σύμης.
Στο θέατρο ΠΟΡΤΑ παίχτηκε από τον Nοέμβριο του 2000 έως τον Iανουάριο του 2002 σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, σκηνικά και κοστούμια Έλλης Παπαγεωργακοπούλου,με τους Γωγώ Μπρέμπου,Πέτρο Λαγούτη,Παναγιώτη Mπουγιούρη,Bιβή Kόκα, κίνηση Eλένης Γκασούκα και φωτισμούς Λευτέρη Παυλόπουλου.

Το Σκλαβί τιμήθηκε με το βραβείο Κάρολος Κουν ως το καλύτερο ελληνικό θεατρικό έργο της περιόδου 2000-2001.
Κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Κέδρος.
Έχει ήδη μεταφρασθεί στα ρωσικά, τα γαλλικά και τα βουλγαρικά.

Καταπληκτική παράσταση,
μα και καταπληκτική μουσική
του Νίκου Κυπουργού,
σε στίχους της Λίνας Nικολακοπούλου

Το πιο ευαίσθητο τραγούδι της παράσταστασης μιλάει εξαιρετικά για την αγάπη

"απ΄τα κουμπάκια ανάμεσα"

με τη φωνή της Χαρούλας Αλεξίου



...μα και με τη φωνή της Σαβίνας Γιαννάτου



Τα τραγούδια της παράστασης περιλαμβάνονται στο cd του Νίκου Κυπουργού Τα μυστικά του κήπου (ΣEIPIOΣ-MIKPH APKTOΣ).



φωτό και οι πληροφορίες δανεικά από την ιστοσελίδα του Θεάτρου Πόρτα
και του Νίκου Κυπουργού
τα βίντεο δανεικά από το youtube

Nov 13, 2009

Les Triplettes de Belleville


Παρασκευή και δεκατρείς λοιπόοον... Για να έχουμε ένα "ζωηρό" Σαββατοκύριακο χρειαζόμαστε κάτι που θα μας σηκώσει από τις καρέκλες και τους καναπέδες και θα μας βάλει σε πιο χορευτικούς ρυθμούς.
Η αλήθεια είναι πως μετά το La vitta e bella μου ταίριαζε πολύ το "Cinema paradiso" αλλά μία ο Ennio, που θέλω να κάνω εκτενέστερη ανάλυση, μία η ακατάπαυστη χαρά που με διατρέχει αυτές τις μέρες, είπα να κάνω την ανατροπή!
Με χαρά λοιπόν εναποθέτω σε τούτο τον blogότοπο το οσκαρικό κομμάτι "Belleville randes-vouz" σε σύνθεση τoυ καναδού κιθαρίστα Benoit Charest και στίχους του Sylvain Chomet, ο οποίος, πέραν του να γράψει τους εξαιρετικούς γαλλικούς στίχους (στους οποίους εκτός από το randez-vouz άλλη λέξη δε γνωρίζω) έχει σκηνοθετήσει και την ταινία, στην οποία ακούγεται το κομμάτι, "Les Triplettes de Belleville".
Μπείτε μπείτε στο προηγούμενο link για να καταλάβεται γιατί έχω δεί τη συγκεκριμένη animated ταινία πάνω από, τουλάχιστον, 30 φορές (και ναι, αυτό δεν είναι υπερβολή). Αυτήν η ταινία έχει την πιο ρετρό ατμόσφαιρα που έχω δει σε κινούμενα σχέδια! Είναι σχεδιαστικά άψογη, διατηρεί το ενδιαφέρον του θεατή αμείωτο και όλα αυτά με σχεδόν μηδαμινό διάλογο. Και γιατί να τη δεις τόσες φορές; Γιατί κάθε φορά ανακαλύπτεις καινούρια ευρήματα και λεπτομέρειες, που δεν είχες ματαδεί! Κι αυτοί οι χαρακτήρες... αχ αυτοί οι χαρακτήρες... δε θα πω άλλα! Δείτε την, αφεθείτε στην πρωτότυπη μουσική, που συχνά συντίθεται με ήχους του περιβάλλοντα χώρου και θα καταλάβετε!
Το παρακάτω βιντεάκι είναι το μόνο ολοκληρωμένο που βρήκα πέραν του trailer. Ο κύριος, που κάνει τα δικά του, ουδεμία σχέση έχει με την ταινία...
Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!
Ντάξει το γενικό νόημα το έχω πιάσει. Όποιος ομιλεί τη γαλλικήν, παρακαλώ να με ενημερώσει εκτενέστερα για το περιεχόμενο του τραγουδιού. Όποιος δεν την ομιλεί ας τραγουδήσει karaoke με τη δική του μοναδική γαλλική προφορά!
J' veux pas finir mes jours à Tombouctouuuu... (Tombouctouuuu) La peau tirée par des machines à clous Moi je veux être frippé, triplement frippé Frippé comme une triplette de Belleville J' veux pas finir ma vie à Accapullllllllcoooo (Accapullllllllcoooo) Danser tout raide avec des gigolos Moi je veux être tordu, triplement tordu Balancé comme une triplette de Belleville (Allez les filles, allons...) Swinging Belleville rendez-vous Marathon dancing doum dilouuu Vaudou Cancan, balais tabouuu Au Belleville swinging rendez-vous J' veux pas finir ma vie à Singapouuuur (Singapouuuur) Jouer au dico, manger des petits fours Moi je veux être idiot, triplement z'idiot Gondolé comme une triplette de Belleville J' veux pas finir ma vie à Honoluuluuuu (Honoluuluuuu) Chanter comme un oiseau çà n'se fait plus Je veux ma voix brisée, triplement brisée Swinguer comme une triplette de Belleville Swinging Belleville rendez-vous Marathon dancing doum dilouuuu Vaudou Cancan, balais tabouuuu Au Belleville swinging rendez-vous J' voudrai finir ma vie à Katmandouuuu (Katmandouuuu) C'est bien plus doux de faire des rimes en "ou" Mais je veux être givré, triplement givré Swinguer comme les triplettes de Belleville (Allez les filles...) Swinging Belleville rendez-vous Marathon dancing doum dilouuuu Vaudou Cancan, balais tabouuuu Au Belleville swinging rendez-vous Swinging Belleville rendez-vous Marathon dancing doum dilouuuu Vaudou Cancan, balais tabouuuu Au Belleville swinging rendez-vous
χα χα χα! πολύ ωραία περνάω!

Nov 11, 2009

La vita e bella


Ξεκινήσαμε από τη Γαλλία συνεχίσαμε με τις ΗΠΑ και ξαναγυρνάμε στην Ευρώπη και στη γειτονική μας Ιταλία με το "La vita e bella" του ανεπανάληπτου Roberto Benigni ο οποίος έκανε τη σκηνοθεσία, το σενάριο και είχε και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η εξαιρετική μουσική της ταινίας, είναι του Nikola Piovani ο οποίος μπόρεσε να ταιριάξει με τον καλύτερο τρόπο την λυρικότητα με το ύφος της ταινίας δηλαδή την ισορροπία ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ, το τραγικό και το κωμικό.



Ο Piovani υπήρξε μαθητής και βοηθός του Μάνου Χατζηδάκι. Το 79 τον παρουσίασε πρώτη φορά στο κοινό στο φεστιβάλ Ανωγείων. Αργότερα ο Μάνος Χατζηδάκις τον σύστησε στον Φελίνι για να γράψει μουσική σε ταινία του. Από τότε είναι από τους πλέον περιζήτητους συνθέτες μουσικής για τον κινηματογράφο στη χώρα του και αλλού, ενώ σήμερα θεωρείται διάδοχος του Ninο Rota. Έχει συνεργαστεί με τους αδελφούς Ταβιάνι, Φεντερίκο Φελίνι, Νάνι Μορέτι κ.α. Ταινίες όπως οι "Ginger and Fred", "la voce de la luna", "οι νύχτες του Σαν Λορέντζο" έχουν σημαδέψει τη πορεία του.





Η πασίγνωστη εισαγωγή του έχει γίνει τραγούδι και έχει ερμηνευτεί από τη Noa..
Στην Ελληνική γλώσσα το ακούμε από την Καλλιόπη Βέττα.
Η ταινία έχει βραβευτεί με Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσης ταινίας, ανδρικής ερμηνείας στον Roberto Benigni και μουσικής στον Nicola Piovani.


Nov 9, 2009

Schindler's List




Ένας άλλος μεγάλος βιολονίστας που δάνεισε τον ήχο του σε ταινίες ειναι ο
και φυσικά το γνωστότερο κινηματογραφικό "κομμάτι" του
είναι αυτό από την
σύνθεση του μεγάλου soundtrackίστα
John Williams
Στο βίντεο που ακολουθεί, δανεισμένο από το youtube,
προηγείται μικρό τμήμα μιας συνέντευξης του Perlman
και αμέσως ακολουθεί η ζωντανή εκτέλεση με ορχήστρα από τον Perlman.
O Itzhak Perlman έχει μόνιμη συνεργασία με τον John Williams όπως και ο διάσημος βιολοντσελίστας Yo Yo Ma
Τι να πει κανείς γι' αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη, που ό,τι ο Θεός του στέρησε από τα πόδια, του έδωσε πλουσιοπάροχα στα χέρια;
Μαγικά δάκτυλα, μα κυρίως ψυχή!
Ψυχή στο παίξιμο του οργάνου και μια βαθιά γνώση και αίσθηση της μουσικής!!!
Ο πολυγραφότατος John Williams έχει γράψει τη μουσική για περισσότερες από 100 ταινίες, έχει γράψει συμφωνική μουσική και κοντσέρτα και έχει μόνιμη συνεργασία με τον
Steven Spielberg, του οποίου τις ταινίες ντύνει με τη μουσική του.
Είναι περιττό να πούμε οτι έχει φανατικούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο και όπου παρουσιάζεται γίνεται το αδιαχώρητο....
υ.γ.: η photo από το διαδίκτυο

Nov 7, 2009

The piano


Μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις για το συμβόλαιό μου σε
τούτο τον blogoτόπο και αλεπάλληλες απαιτήσεις του blogόκοσμου...
Να 'μαι κι εγώωωω!
(κοκκίνισμα μάγουλου, μόνο δεξιού, μην το παρακάνουμε)
Πολύ χαίρομαι που είμαι εδώ! Βάζω τσάι, χαμογελώ κλείνω τα μάτια
και ξεκινάω το καινούριο μου ταξίδι!
Αφού ο αέρας τις τελευταίες μέρες συνεπήρε τα κορίτσια-συνεργάτιδες-
φίλες Margo και logia σε soundtrack και συνθέτες ταινιών,
είπα να βάλω στο πικ απ ένα κομμάτι από την ταινία "The piano"
σε σκηνοθεσία της Jane Campion,
που όταν στα μικράτα μου την είχα πρωτοδεί
με είχε συγκλονίσει και η μουσική και η ταινία.
Συνθέτης ο γνωστός σε όλους βρετανός Michael Nyman
(κλαπ κλαπ κλαπ), ο οποίος δίαβασα και έμαθα (τώρα μόλις) πως,
παράλληλα με το να γράφει κάποια αριστουργήματα είναι επίσης
performer, συντάκτης, μουσικολόγος, φωτογράφος και παραγωγός ταινιών.
Που τα προλαβαίνει όλα αυτά;
Γιατί δεν κάθεται ο άνθρωπος!
Κοίτα για πόσες ταινίες έχει γράψει μουσική!
Δεν τις λες και λίγες!
Sound of silence σου λέει μετά...
Βάζω μια μονωτική ταινία στο στόμα και σας αφήνω να απολαύσετε
τα λόγια της σιωπηλής πρωταγωνίστριας. Καλώς σας βρήκα!




* Η ταινία κέρδισε τρία από τα οκτώ oscar που είχε πρωταθεί. Πρώτου γυναικείου για την εκπληκτική, και επίσης πιανίστρια, Holly Hunter, δεύτερου γυναικείου για τη μοναδική πιτσιρίκα τότε Anna Paquin και καλύτερου σεναρίου για τη σκηνοθέτη Jane Campion!