May 10, 2010

dancing in the dark

...άκουσα το Σάββατο στο radioblogspot από τον Επίκουρο..
"Δεν σκέφτομαι όλη αυτή τη δυστυχία, μα την ομορφιά που ακόμη υπάρχει..
γιατί η ζωή πραγματικά είναι όμορφη όταν θέλουμε να την βλέπουμε όμορφη.."

Δεν γίνεται να προχωρήσουμε άλλο σκυμμένοι από την ασχήμια
με ψηλά το κεφάλι μπορούμε να πορευτούμε ακόμη και στο σκοτάδι.... γι αυτό..

"Dancing in the dark" με τον Bruce Sprigsteen





I get up in the evening, and I ain't got nothing to say
I come home in the moring, I go to bed feeling the same way
I ain't nothing but tired, man I'm just tired and bored with myself
Hey there baby, I could use just a little help

You can't start a fire, you can't start a fire without a spark
This gun's for hire even if we're just dancing in the dark

Message keeps getting clearer, radio's on and I'm moving round the place
I check myself out in the mirror I wanna change my clothes my hair my face
Man I ain't getting nowhere just sitting in a dump like this
There's something happening somewhere baby I just know that there is

You sit around getting older there's a joke here somewhere and it's on me
I'll shake this world off my shoulders come baby this laughs on me
Stay on the streets of this town and they'll be carving you up alright
They say you got to stay hungry hey baby I'm just about starving tonight
I'm dying for some action I'm sick of sitting 'round here trying to write this book
I need a love reaction come on now baby give me just one look


12 comments:

{.πavλος.} said...

poly kalh epilogh... ;)

Αστρο - Συμμορίτες said...

Δεν είναι καιρός για ανεύρεση ομορφιάς, αλλά καταπολέμησης της ασχημιας.
Υπάρχει Εθνική υποδούλωση παιδια!

Margo said...

@{.πavλος.}..

μια ανάσα για να μη σκάσουμε Παύλο..
Καλή βδομάδα!

Margo said...

@Αστρο - Συμμορίτες..

Αυτό ακριβώς μας έχει γονατίσει παιδιά, η Εθνική υποδούλωση. Δεν βοηθά όμως να κλαίμε τη μοίρα μας. Όρθιοι πρέπει να είμαστε για να διεκδικήσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Και εγώ δε θέλω να κλαίω πια, αλλά να προχωρώ μπροστά διεκδικώντας τα αυτονόητα. Η ομορφιά υπάρχει ακόμη σε πολλές ψυχές και όλες μαζί θα παλέψουν για το σύνολο της κοινωνίας μας. Βαρέθηκα να θεωρώ τετελεσμένο το μέλλον μας.
Καλή βδομάδα παιδιά!

k said...

We CAN start the fire!!! καλησπέρα!

Margo said...

Yes we can, because we have the spark!!!

καλησπέρες!

~reflection~ said...

Αναμεσα στο φως και στο σκοτάδι, ένας ωκεανός σκέψης να βουλιάζει στο κενό της Δράσης.... εκεινης της Δρασης που ο Μικρός Εαυτός μας ονειρεύεται να πραγματτώσει πάνω στο πεζοδρόμιο της Επαναστατικής Διεκδίκησης...

Δε σωζεται ο κοσμος με ποιήματα....
Δε χορταίνει η Πείνα με λέξεις...

Από εδώ και στο εξής, πείτε τους,
θα αρπάζουμε με αλήτικη μαεστρία το Ψίχουλο!
και η Ζωή όπλο στον ώμο μας…


Σε φιλώ γλυκα.... χαίρομαι που βρεθηκα εδω...

marios104 said...

Σκέφτομαι το παραπάνω σχόλιο κ πόσο δίκιο έχει η κ.Παυλίδου, δε σώζεται ο κόσμος με ποιήματα ούτε με το να λέμε πόσο έχουμε όρεξη να τον αλλάξουμε, πόσο εύκολα θα αφήσουμε πίσω μας συνήθειες που έχουμε από παιδιά , που μαζί τους γαλουχηθήκαμε, να λουφάρουμε όποτε μπορούμε, να λαδώνουμε για τα πάντα, από το δίπλωμα μέχρι τους γιατρούς κ άπειρα ακόμη... Η ορμή του ΚΟΜΜΑΤΙΟΎ με συνεπήρε όμως κ μπορώ να πω πως όλοι μπορούμε να το αλλάξουμε το αποτέλεσμα κι ας φαίνεται πως έχει κριθεί.

Margo said...

@Κάκια Παυλίδου..

Καλωσόρισες Κάκια..
Το ποίημα ανακουφίζει τη ψυχή, οι λέξεις χορταίνουν το μυαλό και συχνά δίνουν την σπίθα που θα γίνει φωτιά.. από το υπέροχο ποίημά σου κρατώ αυτό: θα αρπάζουμε με αλήτικη μαεστρία το Ψίχουλο!
και η Ζωή όπλο στον ώμο μας…
Σ’ ευχαριστώ!

Margo said...

@marios104..

Σε καταλαβαίνω Μάριε, καταλαβαίνω τη γενιά σου. Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε μέσα σε μία φούσκα, στην πλαστή ευμάρεια. Πάντα υπήρχε η δωροδοκία όμως στα δικά μου χρόνια ο πολύς κόσμος δεν είχε να δώσει, δούλευε πολύ, χαιρόταν με αυτά τα λίγα που είχε, δάνεια έπαιρναν ελάχιστοι ακόμη και για αυτοκίνητο.. δεν υπήρχαν δόσεις. Ζούσαμε μέχρι εκεί που έφτανε το χέρι μας και οι οικογένειες βοηθούσαν η μία την άλλη σε κάθε δραστηριότητα. Πχ για να φτιάξει το σπιτικό της.. τα κάναμε όλα μόνοι μας. Πρέπει να ξαναβρούμε το μέτρο μας, όσοι το έχουν χάσει. Οι μεγαλύτεροι πρέπει να θυμηθούν, όσοι έχουν ξεχάσει. Δεν έχουν ξεχάσει όλοι να είσαι σίγουρος. Φτάνει να γίνουμε πολλοί και να μη ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους.
Φτάσαμε έως εδώ,
πάμε παρακάτω
και αλλάζουμε μαζικά.
Μπορούμε να αλλάξουμε έχεις δίκιο. Πίστη χρειάζεται, γνώση και εγρήγορση.
Καλή σου μέρα

ολα θα πανε καλα... said...

Πολύ αγαπημένο τραγούδι και ερμηνευτής!
Μάργκο,είμαι μαζί σου,στην αντίστασή σου στο άσχημο.

Margo said...

@ολα θα πανε καλα...

ένας φίλος μου είπε "η πρώτη ευθύνη είναι να μην βυθιστούμε στην κατάθλιψη. Να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι και να αγωνιστούμε. Να προσφέρουμε το όσο λίγο μπορεί ο καθένας στον εαυτό του και στους άλλους" η ομορφιά είναι ένα όπλο!