ΠΟΛΙΣ > ΠΟΛΙΤΗΣ > ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ = CIVILISATION
Η αντιστοίχιση του όρου έγινε για πρώτη φορά από τον Αδαμάντιο Κοραή.
"Ο πολιτισμός αποτελεί έκφραση της ζωής του ανθρώπου και σύνθετο σύνολο, που περιλαμβάνει τη γνώση, την πίστη, την τέχνη, το νόμο, τα ήθη και τα έθιμα και άλλες δεξιότητες που απέκτησε ο άνθρωπος ως μέλος μιας κοινωνικής ομάδας" (Edward Burnet Tylor, Βρετανός Εθνολόγος)
Ο Κάρλ Λάμπρεχτ(Karl Lambrecht), ιστορικός της σχολής της Λειψίας, εφηύρε την έννοια της “λαϊκής ψυχής” (Volksseele) η οποία θεωρεί ότι περιγράφει την πολιτιστική σύνθεση κάθε λαού. Η προοδευτική εξέλιξη του λαϊκού αυτού εγγενούς συστατικού περνάει μέσα από διάφορες «πολιτιστικές εποχές», που οδηγούν στη συγκρότηση κράτους και στο σχηματισμό πολιτιστικής εθνικής ταυτότητας. Σημαντικό παράγοντα συγκριτικής αξιολόγησης του πολιτισμού αποτελεί το τυπικό πλαίσιο του "γίγνεσθαι" κάθε λαού.
Τέχνη ονομάζεται το σύνολο της ανθρώπινης δημιουργίας με βάση την πνευματική κατανόηση, επεξεργασία και ανάπλαση, κοινών εμπειριών της καθημερινής ζωής σε σχέση με το κοινωνικό, πολιτισμικό, ιστορικό και γεωγραφικό πλαίσιο από το οποίο διέπονται.
Η διαδικασία, η οργάνωση, η έμπνευση με σκοπό την προσπάθεια αποτύπωσης των αισθήσεων αλλά και των συναισθημάτων, αποτελούν βασικό στοιχείο έκφρασης της Τέχνης.
"H τέχνη μοιάζει με κοινωνικό φαινόμενο, αλλά στην ουσία είναι ένα σχεδόν φυσικό φαινόμενο, κάτι σαν ηφαιστειακή εκτόνωση. Δεν καταγράφει την ιστορία ούτε κάνει ιστορία, ούτε προηγείται της εποχής της ούτε την ακολουθεί. H τέχνη είναι ο έρωτας, με την πλατύτερη σημασία της λέξης, είναι η έκφραση και το ξεχείλισμα μιας πληρότητας. Δεν υπακούει σε θεωρίες, τις οποίες διαψεύδει μονίμως, έχει δική της λογική και δεν ερμηνεύεται με λόγια. H τέχνη δεν είναι μαχητική ή ήρεμη, αλλά είναι σαν τον άνεμο, που άλλοτε είναι άγριος και δυνατός και άλλοτε γαλήνιος."
Δημήτρης Μυταράς, ζωγράφος.
Κι όμως, σ΄ αυτήν την δύσκολή εποχή που ζούμε, ο Πολιτισμός, η Τέχνη, υφίστανται περικοπές. Πώς μπορεί ένας λαός να βγει από το τέλμα, να ξεφύγει από την πολιτιστική, κοινωνική και οικονομική κρίση στην οποία έχει περιέλθει;
Μόνο αν το κράτος επενδύσει στον Πολιτισμό και την Παιδεία.
Κόντρα σε ό,τι μας καταρρακώνει σαν ανθρώπους,
κόντρα σε ότι μας τσαλακώνει σαν πολίτες,
κόντρα σε ότι μας ισοπεδώνει σαν καλλιτέχνες,
σαν οντότητες που ασχολούνται με την τέχνη και τον πολιτισμό,
εμείς προτάσσουμε Τέχνη και Πολιτισμό.
Εμείς προτάσσουμε Μουσική, γιατί μια κοινωνία χωρίς μουσική είναι μια κοινωνία άηχη, είναι μια κοινωνία καταδικασμένη στη σιωπή, είναι μια κοινωνία νεκρή.
Την Κυριακή 8 Μαϊου 2011 στις 11:00 το πρωί,
στους πρόποδες της Ακρόπολης Αθηνών, στον Άρειο Πάγο,
οι ορχήστρες και οι χορωδίες που ανήκουν στο Υπουργείο Πολιτισμού,
προσφέρουν ένα δίωρο δωρεάν μουσικής.
Είναι η δική μας αντίδραση στην εξαθλίωση,
είναι το δικό μας όχι στις περικοπές του Πολιτισμού.
Το ΟΧΙ των εργαζομένων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Συμμετέχουν:
ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ
ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ
ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ ΕΡΤ
Η εκδήλωση γίνεται υπο την αιγίδα των Ομοσπονδιών
των εργαζομένων στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (Π.Ο.Ε.-ΥΠ.ΠΟ.Τ)
και των εργαζομένων στην ΕΡΤ (Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ.).
Οι δυο Ομοσπονδίες σηκώνουν και όλο το βάρος της διοργάνωσης.
Στην κρίση εμείς απαντάμε με Τέχνη.
Στην κρίση εμείς απαντάμε με Πολιτισμό.
Στην κρίση εμείς απαντάμε με Μουσική.
Ελάτε όλοι την Κυριακή το πρωί στην είσοδο της Ακρόπολης να διατρανώσουμε πολιτισμένα με μουσική:
Όχι στην συρρίκνωση του Πολιτισμού.
Όχι στη συρρίκνωση της Τέχνης.
Όχι στη συρρίκνωση της Ζωής.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ = CIVILISATION
Η αντιστοίχιση του όρου έγινε για πρώτη φορά από τον Αδαμάντιο Κοραή.
"Ο πολιτισμός αποτελεί έκφραση της ζωής του ανθρώπου και σύνθετο σύνολο, που περιλαμβάνει τη γνώση, την πίστη, την τέχνη, το νόμο, τα ήθη και τα έθιμα και άλλες δεξιότητες που απέκτησε ο άνθρωπος ως μέλος μιας κοινωνικής ομάδας" (Edward Burnet Tylor, Βρετανός Εθνολόγος)
Ο Κάρλ Λάμπρεχτ(Karl Lambrecht), ιστορικός της σχολής της Λειψίας, εφηύρε την έννοια της “λαϊκής ψυχής” (Volksseele) η οποία θεωρεί ότι περιγράφει την πολιτιστική σύνθεση κάθε λαού. Η προοδευτική εξέλιξη του λαϊκού αυτού εγγενούς συστατικού περνάει μέσα από διάφορες «πολιτιστικές εποχές», που οδηγούν στη συγκρότηση κράτους και στο σχηματισμό πολιτιστικής εθνικής ταυτότητας. Σημαντικό παράγοντα συγκριτικής αξιολόγησης του πολιτισμού αποτελεί το τυπικό πλαίσιο του "γίγνεσθαι" κάθε λαού.
Τέχνη ονομάζεται το σύνολο της ανθρώπινης δημιουργίας με βάση την πνευματική κατανόηση, επεξεργασία και ανάπλαση, κοινών εμπειριών της καθημερινής ζωής σε σχέση με το κοινωνικό, πολιτισμικό, ιστορικό και γεωγραφικό πλαίσιο από το οποίο διέπονται.
Η διαδικασία, η οργάνωση, η έμπνευση με σκοπό την προσπάθεια αποτύπωσης των αισθήσεων αλλά και των συναισθημάτων, αποτελούν βασικό στοιχείο έκφρασης της Τέχνης.
"H τέχνη μοιάζει με κοινωνικό φαινόμενο, αλλά στην ουσία είναι ένα σχεδόν φυσικό φαινόμενο, κάτι σαν ηφαιστειακή εκτόνωση. Δεν καταγράφει την ιστορία ούτε κάνει ιστορία, ούτε προηγείται της εποχής της ούτε την ακολουθεί. H τέχνη είναι ο έρωτας, με την πλατύτερη σημασία της λέξης, είναι η έκφραση και το ξεχείλισμα μιας πληρότητας. Δεν υπακούει σε θεωρίες, τις οποίες διαψεύδει μονίμως, έχει δική της λογική και δεν ερμηνεύεται με λόγια. H τέχνη δεν είναι μαχητική ή ήρεμη, αλλά είναι σαν τον άνεμο, που άλλοτε είναι άγριος και δυνατός και άλλοτε γαλήνιος."
Δημήτρης Μυταράς, ζωγράφος.
Κι όμως, σ΄ αυτήν την δύσκολή εποχή που ζούμε, ο Πολιτισμός, η Τέχνη, υφίστανται περικοπές. Πώς μπορεί ένας λαός να βγει από το τέλμα, να ξεφύγει από την πολιτιστική, κοινωνική και οικονομική κρίση στην οποία έχει περιέλθει;
Μόνο αν το κράτος επενδύσει στον Πολιτισμό και την Παιδεία.
Κόντρα σε ό,τι μας καταρρακώνει σαν ανθρώπους,
κόντρα σε ότι μας τσαλακώνει σαν πολίτες,
κόντρα σε ότι μας ισοπεδώνει σαν καλλιτέχνες,
σαν οντότητες που ασχολούνται με την τέχνη και τον πολιτισμό,
εμείς προτάσσουμε Τέχνη και Πολιτισμό.
Εμείς προτάσσουμε Μουσική, γιατί μια κοινωνία χωρίς μουσική είναι μια κοινωνία άηχη, είναι μια κοινωνία καταδικασμένη στη σιωπή, είναι μια κοινωνία νεκρή.
Την Κυριακή 8 Μαϊου 2011 στις 11:00 το πρωί,
στους πρόποδες της Ακρόπολης Αθηνών, στον Άρειο Πάγο,
οι ορχήστρες και οι χορωδίες που ανήκουν στο Υπουργείο Πολιτισμού,
προσφέρουν ένα δίωρο δωρεάν μουσικής.
Είναι η δική μας αντίδραση στην εξαθλίωση,
είναι το δικό μας όχι στις περικοπές του Πολιτισμού.
Το ΟΧΙ των εργαζομένων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Συμμετέχουν:
ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ
ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ
ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ ΕΡΤ
Η εκδήλωση γίνεται υπο την αιγίδα των Ομοσπονδιών
των εργαζομένων στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (Π.Ο.Ε.-ΥΠ.ΠΟ.Τ)
και των εργαζομένων στην ΕΡΤ (Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ.).
Οι δυο Ομοσπονδίες σηκώνουν και όλο το βάρος της διοργάνωσης.
Στην κρίση εμείς απαντάμε με Τέχνη.
Στην κρίση εμείς απαντάμε με Πολιτισμό.
Στην κρίση εμείς απαντάμε με Μουσική.
Ελάτε όλοι την Κυριακή το πρωί στην είσοδο της Ακρόπολης να διατρανώσουμε πολιτισμένα με μουσική:
Όχι στην συρρίκνωση του Πολιτισμού.
Όχι στη συρρίκνωση της Τέχνης.
Όχι στη συρρίκνωση της Ζωής.
5 comments:
Μόλις διάβασα το email που μου έστειλες και μπήκα αμέσως για να το δημοσιεύσω και εδώ. Με κάλυψες πλήρως:)
Σπουδαία κίνηση, πιστεύω πως θα έρθει πολύς κόσμος και ΠΡΕΠΕΙ!!!
θα το αναδημοσιεύσω και στο Margo ή θα δω μήπως μπορώ να στέλνω τους αναγνώστες εδώ.
Μακάρι να ήμουν μαζί σας γμτ, κάθομαι σε καρφιά από καιρό με δεμένα χέρια:(
Καλή επιτυχία!!!
Φιλιά πολλά!
"Μόνο αν το κράτος επενδύσει στον Πολιτισμό και την Παιδεία."
Αφήνοντας έξω την Παιδεία προς στιγμήν θα σε ρωτήσω τούτο:
Είναι η Τέχνη και ο Πολιτισμός κρατική υπόθεση;
I’m still studying from you, but I’m enhancing myself. I definitely love reading every part that is written in your blog.Preserve the stories coming. I liked it!
@ CsLaKoNaS
δεν ξέρω πώς διέφυγε αυτό το σχόλιό σου αλλά βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την ερώτησή σου αν η τέχνη και ο πολιτισμός είναι κρατική υπόθεση
Λοιπόν ή άποψή μου είναι πώς ναι, με την έννοια ότι το κράτος πρέπει να στηρίζει την τέχνη και τον πολιτισμό, πρώτον για να είναι προσιτά σε όλους και δεύτερον για να μην εμπορευματοποιούνται.
Θεωρώ οτι κοινωνίες που επενδύουν πολλά σε τέχνες και πολιτισμό καταφέρνουν να πετυχαίνουν υψηλότερο πνευματικό αλλά και βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο πολιτών, αφού οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα και τα κίνητρα να καλλιεργήσουν το πνεύμα τους αλλά και να δημιουργήσουν στον τομέα της τέχνης
Αυτά έτσι πολύ συνοπτικά γιατι ειλικρινά είναι μεγάααλη κουβέντα αυτή
καλό βράδυ και ευχαριστώ για το πολύ ενδιαφέρον σχόλιο
Ευχαριστώ για την απάντηση έστω και με καθυστέρηση 2+ μηνών.
Σχετικά με το θέμα είχα γράψει κι εγώ τις απόψεις μου στο δικό μου ιστολόγιο. Αν σε ενδιαφέρει μπορείς να τις βρεις εδώ.
Δύο είναι τα κύρια σκέλη του θέματος: Το πρώτο αφορά την επικαιρότητα και τον συντεχνιακό τρόπο με τον οποίο οι κρατικές ορχήστρες αντιμετόπισαν τα μέτρα λιτότητας. Αυτό δε με αφορά πλέον.
Το δεύτερο σκέλος είναι η ερώτησή μου προς εσένα.
Γνώμη μου είναι πως το κράτος ΔΕΝ πρέπει να ασχολείται με θέματα Τέχνης και Πολιτσιμού πόσο μάλλον να τα επιδοτεί.
Η απάντησή σου είναι ελλιπής γιατί δεν ορίζεις σαφώς τι θα πει
1. "προσιτά σε όλους"
2. "να μην εμπορευματοποιούνται"
3. "τέχνη και πολιτισμός"
4. "κοινωνίες που επενδύουν"
5. "υψηλότερο πνευματικό αλλά και βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο πολιτών"
Όταν καλοσκεφτείς και ξεκαθαρίσεις λίγο τα πέντε αυτά σημεία της τοποθέτησής σου, θα συμπεράνεις πως πρόκειτε για έννοιες εξαιρετικά αφηρημένες και θολές, όπου ο καθένας μας τις αντιλαμβάνεται εντελώς διαφορετικά.
Σε μία ελεύθερη κοινωνία όπου δεν υπάρχει κράτος να επιλέγει τι είναι "εμπορικό και τι όχι", αυτό είναι εκπληκτικό.
Σε μία ανελευθερη κοινωνία όμως η διαφορετικότητα είναι σκέτη φρίκη. Διότι δυστυχώς, "στο τέλος της μέρας" όλοι θα πληρώσουμε από την τσέπη μας τους φόρους στο κράτος που δε μπορεί παρά να υλοποιήσει προς την κατεύθυνση ελάχιστων από τις αμέτρητες διαφορετικές αντιλήψεις που έχουμε για την Τέχνη και τον Πολιτισμό.
Αυτό μας οδηγεί σε φαινόμενα όπως "μαζικός πολιτισμός - μαζικός αθλητισμός" καθεστώτων τα οποία τυράνισαν λαούς κάτω από αυτή ακριβώς τη λογική.
Εσένα μπορεί να σου αρέσει ο Bach και εμένα η Λίτσα Γιαγκούση.
Ποιος θα κρίνει ότι πρέπει να ακούγεται μόνον ο ένας και όχι ο άλλος;
Γιατί να φορολογούμαστε και οι δύο, και να ακούμε μόνο Bach ή μόνο τη Λίτσα;
Το επιχείρημα πως η φορολογία και η κρατική παρέμβαση σώζει το Bach από την αφάνεια και τη λήθη είναι απλώς γελοίο.
Να είσαι καλά!
Post a Comment