To be by Your Side

Καλές γιορτές σε όλους!

υ.γ. θα τα πούμε με τον καινούργιο χρόνο ελπίζω με συχνότερους ρυθμούς από αυτούς των τελευταίων μηνών. 

Portico Quartet!

Portico Quartet θαυμάστε τους!

Τον τελευταίο καιρό σαν οικογένεια έχουμε χαθεί μετά μανίας στους μαγικούς ήχους του Portico Quartet

Ενα τζαζ σχήμα από το Λονδίνο που τον ήχο του χαρακτηρίζει η χρήση ενός πολύ ιδιαίτερου κρουστού οργάνου του

Hang

το οποίο κατασκευάζεται αποκλειστικά στην Ελβετία και μάλιστα μόνο κατόπιν παραγγελίας!!!

Το Hang κατασκευάστηκε πρώτη φορά το 2000 από τους Felix Rohner και Sabina Schδrer στη Βέρνη της Ελβετίας και έχει κατοχυρωθεί ως ευρεσιτεχνία από τους κατασκευαστές του, που έχουν ένα μικρό εργαστήριο την PANArt Hangbau A.G., το μοναδικό στον κόσμο που κατασκευάζει Hang. Παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο φεστιβάλ μουσικής της Φρανκφούρτης το 2001. To Hang αποτελείται από δυο κοίλα καπάκια που ενώνονται μεταξύ τους αντικρυστά. Το επάνω λέγεται Ding και το αποκάτω Gu. Το κάθε Hang φέρει στο Gu ημερομηνία, το λογότυπο της εταιρείας, αύξοντα αριθμό και τις υπογραφές των κατασκευαστών. έχει έναν ονειρικό, παραμυθένιο ήχο, μεταξύ μεταλόφωνου, πιάνου, άρπας -δεν ξέρω πώς ακριβώς να τον χαρακτηρίσω.

Το Portico Quartet αποτελείται από 4 νέους σε ηλικία μουσικούς και ταλαντούχους, τους

Jack Wyllie (soprano -alto saxophone), Duncan Bellamy (drums), Milo Fitzpatrick (double bass), Nick Mulvey (hang =percussion). Για δυο χρόνια περίπου έπαιζαν σε κλαμπάκια του Λονδίνου και έδιναν παραστάσεις δρόμου έξω από το εθνικό θέατρο του Λονδίνου

Knee deep in the North See είναι το πρώτο τους άλμπουμ, που μάλιστα παρουσίασαν και στο φεστιβάλ τζαζ του 2007 στο Λονδίνο
και το Isla, απ' όπου και τα κομμάτια που σας παρουσιάζω, είναι το δεύτερό τους άλμπουμ.

     

                                                

Και το ομώνυμο του πρώτου τους άλμπουμ

καλή ακρόαση!

Επιστροφή με Detektivbyrån

"Here you will be able to read our(Detektivbyrån) biography.

We are writing it now and it´s just not the easiest thing to do, getting everything down in text. Normally artists have authors who writes their biographys but we think that we will try to do it ourselves. Long story short is that we are two siblings who grew up in Wermland, Sweden and have played music together for 12 years.

And since 2005 we´re making music as Detektivbyrån and we´re having so much fun.

Long story short!

The longer one is coming later."

"Announcement August 10th 2010

Dear Friends of Detektivbyrån,

Today we are announcing that we will not make any more music together

as Detektivbyrån. And that we will not give any more live shows. To be precise, Detektivbyrån won´t release any more records or give any more live shows.

You, our listeners, have given our music wings of it´s own and through

you it will live forever.

I, Martin, wont stop making music, i will continue making new music

and i am looking forward to meet you all again in new ways in the future.

Thank you so much and take care.

Martin Molin, Detektivbyrån"

Και κάπως έτσι προσγειώνεσαι στο τώρα. Οι Detektivbyrån είναι ένας ήχος που δε θυμάμαι καν πως έφτασε στ' αυτιά μου! Θυμάμαι μονάχα πως άγγιξε κάτι εντός εκτός και επί τα αυτά! Πως με ταξίδεψε. Με σήκωσε στις μύτες των ποδιών και με έβαλε στο χορό. Πως με τράβηξε σε μια θεατρική ατμόσφαιρα. Σ' ένα παραμύθι. Με καλούς και κακούς. Με δράση. Όχι σαν εκείνα που όλα προχωρούν πάνω σε μια αυστηρή γραμμή, σ' ένα προκαθορισμένο άξονα που θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Με περιπέτεια. Με αισιοδοξία. Με απαισιοδοξία. Με μυστήριο.

Επιστρέφω μετά από ένα μεγάλο διάστημα απουσίας στην ιστορία του sound of silence. Και θα σου πω γιατί. Γιατί μου έλειψε η Margo, η logia και ο pavlos. Αυτοί οι άγνωστοι γνωστοί συνοδοιπόροι στη δική μου ιστορία. Υπόκλιση και... μουσική παρακαλώ!

+1

home sweet home

QUEEN

Ένα καλοκαίρι των γυμνασιακών μου χρόνων το πέρασα στη Ζυρίχη.
Φιλοξενούμενη της αδελφής μου.
Ζώντας σε ένα παραμυθένιο μέρος για τις μέχρι τότε εμπειρίες μου.
Στον μήνα επάνω νοστάλγησα την Ελλάδα, τη θάλασσα, μα κυρίως την παλιοπαρέα, που καθημερινά μου τηλεφωνούσαν και με ξεσήκωναν.
Όταν επέστρεψα, ένα καινούριο στέκι είχε ξετρυπώσει δίπλα στο σπίτι μου και νέα πρόσωπα είχαν εισχωρήσει στην παρέα.
Αγόρια και μάλιστα μεγαλύτεροι.
Ο Γιάννης και ο Αιμίλιος και οι δυο κολλημένοι με τους Queen, συγκρότημα, που εγώ άκουγα για πρώτη φορά.
Γνωρίζοντας την κλασσική μου παιδεία στη μουσική κουβαλούσαν καθημερινά ένα φορητό με αμέτρητες μπαταρίες και μου έβαζαν να ακούω ξανά και ξανά
a Night at the Opera

Το κομμάτι που λάτρεψα από την πρώτη στιγμή ήταν το
Bohemian Rapsody

και φυσικά στη συνέχεια το συγκρότημα έγινε το αγαπημένο μου αφήνοντας σε δεύτερη θέση τους λατρεμένους μου Pink Floyd...
οι οποίοι φυσικά ανήκαν στις επιρροές των Queen.



Αυτό που περισσότερο με είχε αντυπωσιάσει σε αυτό το γκρουπ ήταν η χρήση των φωνών, η κλασσική χροιά τους και τα πολυφωνικά σχήματα, καθώς και η απόλυτα συνταιριασμένες φωνές των Μέρκιουρι, Μέι και Τέιλορ τις οποίες ηχογραφούσαν πολλές φορές για να δίνουν την αίσθηση πολυπληθούς χορωδίας.

Απελευθερωμένη από τον αγώνα που κάναμε τόσον καιρό διεκδικώντας δεδουλευμένους μισθούς και λυτρωμένη από το δικαστήριο, για έναν περίεργο λόγο, βγαίνοντας χθες στις 6 το απόγευμα από κείνη την αίθουσα στην Ευελπίδων, που μπήκαμε στις 10 το πρωί, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν οι Queen κι ας έχω χρόνια να τους ακούσω και κυρίως το τραγούδι τους

"We are the Champions"

από το άλμπουμ του συγκροτήματος που κυκλοφόρησε το '77
"News of the World"

I've paid my dues -
Time after time -
I've done my sentence
But committed no crime -
And bad mistakes
I've made a few
I've had my share of sand kicked in my face -
But I've come through

We are the champions - my friends
And we'll keep on fighting - till the end -
We are the champions -
We are the champions
No time for losers
'Cause we are the champions - of the world -

I've taken my bows
And my curtain calls -
You brought me fame and fortuen and everything that goes with it
-
I thank you all -

But it's been no bed of roses
No pleasure cruise -
I consider it a challenge before the whole human race -
And I ain't gonna lose -

We are the champions - my friends
And we'll keep on fighting - till the end -
We are the champions -
We are the champions
No time for losers
'Cause we are the champions - of the world -



Ένα άλλο κομμάτι από το άλμπουμ A Night at the Opera
αγαπημένο και χιλιοακουσμένο και χιλιοτραγουδισμένο είναι το

"Love of my Life"
που θα ήθελα να σας παρουσιάσω σε τρεις εκδοχές:

αυτήν του δίσκου



a capella


και με την μεγάλη ορχήστρα
Royal Philharmonic Orchestra


Το μπλογκ έχει ξαναγράψει για τους Queen
Συγχωρήστε μου την επανάληψη
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί ανάμεσά σας που τους αγαπούν
Και λέω να το αφιερώσω σε κείνον τον δικηγόρο, που νομίζει οτι όλοι αμοιβόμαστε με τους δικούς του μισθούς και αράδιασε στην Πρόεδρο του Δικαστηρίου αστρονομικά ποσά...
Ευτυχώς που οι δικαστές γνωρίζουν...

Καλή ακρόαση φίλοι μου!

true colors

Η Νορβηγίδα Ane Brun είναι μια πρόσφατη ανακάλυψη για μένα. Θα ακολουθήσει ένα μικρό αφιέρωμα σε επόμενο post. Εδώ θα ακούσουμε και θα δούμε το true colors που ήρθε και έδεσε με τις σκέψεις και τα συναισθήματα των ημερών ως ανάγκη περισσότερο...

To "True Colors" είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε από τους Billy Steinberg και Tom Kelly. Ήταν ο τίτλος και το πρώτο τραγούδι από το δεύτερο album της Cyndi Lauper.

Και μία εκτέλεση με την Eva Cassidy

η φωτογραφία είναι δανεισμένη από εδώ

so delicate!

Αυτά τα δυο σαλιγκαράκια τα βρήκα στη βεράντα του σπιτιού μου να αγκαλιάζονται, να παίζουν με τις κεραίες τους και να μη νοιάζονται καθόλου για τον αδιάκριτο φακό που τα στόχευε. Μετά από τα χάδια και τα φιλιά έφυγαν αγκαλιασμένα:)

We might kiss when we are alone

When nobody's watching

We might take it home

We might make out when nobody's there

It's not that we're scared

It's just that it's delicate

So why do you fill my sorrow

With the words you've borrowed

From the only place you've know

And why do you sing Hallelujah

If it means nothing to you

Why do you sing with me at all?

We might live like never before

When there's nothing to give

Well how can we ask for more

We might make love in some sacred place

The look on your face is delicate

So why do you fill my sorrow

With the words you've borrowed

From the only place you've know

And why do you sing Hallelujah

If it means nothing to you

Why do you sing with me at all?

So why do you fill my sorrow

With the words you've borrowed

From the only place you've know

And why do you sing Hallelujah

If it means nothing to you

Why do you sing with me at all?

Mercedes Sosa

Το οδοιπορικό στις μουσικές του κόσμου που ξεκίνησε η Νέλλη συνεχίζω, με ένα αφιέρωμα στη Μερσέντες Σόσα, ένα χρόνο μετά το θάνατό της στις 4 Οκτωβρίου 2009.

«Η μουσική για μένα είναι το παν και όσο έχω φωνή δεν πρόκειται να σταματήσω για κανένα αντάλλαγμα του κόσμου» έλεγε η Μερσέντες Σόσα είδωλο για το λαό της Αργεντινής και σύμβολο κατά της αδικίας σε όλο τον κόσμο. Είχε το παρατσούκλι «la negra» για τα κατάμαυρα μαλλιά της και «φωνή της σιωπηλής πλειοψηφίας» επειδή δεν ήταν μόνο τραγουδίστρια αλλά και η δημιουργός που υποστήριξε χωρίς να φοβηθεί τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε.

Ήταν μια από τις βασικές εκπροσώπους του «nueva cancion», του «νέου τραγουδιού», που συνδύαζε μπαλάντες με παραδοσιακά όργανα, με στίχους που κινούνταν ανάμεσα στον ρομαντισμό και τα κοινωνικά ζητήματα.

      Η Μερσέντες Σόσα για πολλά χρόνια τραγουδούσε ζωντανά και μετά άρχισε να ηχογραφεί στο στούντιο. Είχε ηχογραφήσει σαράντα δίσκους και συνεργαστεί με γνωστούς καλλιτέχνες όπως ο Λουτσιάνο Παβαρότι, ο Στινγκ, η Τζοάν Μπαέζ κ.ά στον Ελληνικό χώρο έχουμε δει συνεργασίες της με τη Μαρία Φαρντούρη, τη Νανά Μούσχουρη, τους Απουριμάκ. Είναι μία από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που εμφανίστηκαν στην Καπέλα Σιστίνα του Βατικανού, ενώ είχε γεμίσει μεγάλα θέατρα και στάδια, όπως το Κάρνεγκι Χολ στη Νέα Υόρκη και το Κολοσσαίο της Ρώμης. «Ποτέ δεν περίμενα ότι θα τραγουδούσα και αυτό θα ήταν το επάγγελμά μου», είχε πει σε μια συνέντευξή της.

Γεννημένη στις 9 Ιουλίου το 1935 στο Τουκαμάν της Αργεντινής, άρχισε να τραγουδά μπροστά στο κοινό στα 15 της χρόνια, όταν κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμού τραγουδιού που είχε διοργανώσει ένας ραδιοφωνικός σταθμός της πόλης της. Πάνω στη σκηνή έδινε τις μάχες της για τη μουσική και για όσα πίστευε. Πάνω στη σκηνή την συνέλαβαν οι άνδρες του δικτατορικού καθεστώτος της πατρίδας της.

Τα τραγούδια της ήταν απαγορευμένα στη Χιλή. Έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο το δράμα του λαού της στα χρόνια της τελευταίας και πιο σκληρής δικτατορίας στην Αργεντινή (1976 - 1982). Απαγορευμένα τα τραγούδια της και στην πατρίδα της. Διώχθηκε από τη χούντα, συνελήφθη το 1976 και τελικά μετά τις απειλές που δεχόταν για τη ζωή της αναγκάστηκε το 1979 να εγκαταλείψει τη χώρα και να ζήσει εξόριστη στο Παρίσι και τη Μαδρίτη ως το 1982. Με το τραγούδι της δεν άφηνε στιγμή να ξεχαστούν στη δύση οι «ξεχασμένοι» της Νοτίου Αμερικής, παράλληλα όμως διέδωσε τους μοναδικούς ήχους της Αργεντίνικης και λατινοαμερικάνικης παραδοσιακής μουσικής.

Πού πας Αλφονσίνα με τη μοναξιά σου

ποια καινούρια ποιήματα ψάχνεις να βρείς

μια αρχαία φωνή από άνεμο κι αλάτι

σου θρυμματίζει και σου παίρνει την ψυχή

Κι εσύ προχωράς προς τα εκεί όπως στα όνειρα,

κοιμισμένη, Αλφονσίνα, που ντύθηκες τη θάλασσα …

Central Africa's Only Orchestra Playing Beethoven in Kinshasa

Πώς σας φαίνονται αυτές οι εικόνες;

Δείτε τι συμβαίνει στη Kinshasa στην Αφρική!

Μου αρέσει πολύ να ανακαλύπτω «διαμάντια στη λάσπη». Ακολουθείστε με…


Στην Κινσάσα, την πρωτεύουσα του Κονγκό, όπου η ίδια η επιβίωση είναι άθλος, μια ομάδα ανθρώπων καθημερινά ξοδεύει ώρες για να ταξιδέψει από το ένα άκρο της πόλης στο άλλο, προκειμένου να βρει χώρους όπου θα κάνει πρόβες κλασσικής μουσικής... 

διαβάστε όλο το άρθρο της Μαρίας Χούκλη εδώ!

Lhasa De Sela

Κάποτε, μία πρώτη γνωριμία με έναν καλλιτέχνη δημιουργό, γίνεται αφορμή να ξετυλιχτεί μια μεγάλη αγάπη.. κάπως έτσι λειτούργησε η γνωριμία μου με την Lhasa De Sela. Αφορμή ένα εξαιρετικό παραμύθι που διάβασα στη φίλη Υπατία  που με έκανε να θέλω να ακούσω και τα τραγούδια της αλλά να μάθω και για την ζωή της και πώς αυτή λειτούργησε ώστε να διαμορφωθεί αυτό το ξεχωριστό κορίτσι που έφυγε νωρίς....

H Ιστορία της Lhasa αρχίζει στο Big Indian, ένα μικρό χωριουδάκι που φωλιάζει ανάμεσα στα βουνά Catskill (Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες), παρόλο που δεν έμεινε εκεί για πολύ. Οι γονείς της απέρριψαν τη ρουτίνα και τη σταθερότητα, και προτίμησαν να ακολουθήσουν τη ζωή, όπου τους πάει. Για επτά χρόνια η οικογένεια διέσχιζε τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό με ένα τροποποιημένο σχολικό λεωφορείο...

Αυτά τα επτά χρόνια συνεχούς μετακίνησης αποτελούν την πρώτη μακρύχρονη εμπειρία της ‘ζωής στο δρόμο’ για τη Lhasa. Ο πατέρας της ήταν συγγραφέας και δάσκαλος αλλα δούλευε στις οικοδομές ή μαζεύοντας φρούτα όταν χρειαζόταν. Η μητέρα της ήταν φωτογράφος.

Η φαντασία της Lhasa σχηματίστηκε, πήρε μορφή απο αυτά τα πρώτα ταξίδια με τους γονείς και τις τρείς αδελφές της: ήρθε σε επαφή με βιβλία, παραμύθια, ραδιοφωνικό δράμα (απαγγελία ή μετάδοση θεατρικών έργων απο το ραδιόφωνο) και την εικόνα του τοπίου που μας υποδέχεται με τη άφιξή μας σε ένα χώρο, ή που μας μένει θολά στο μυαλό καθώς αποχωρούμε. Για να αντιληφθούμε πως ακριβώς λειτουργούν αυτές οι ‘κινούμενες’ εικόνες, μας βοηθά να ξέρουμε πως η πρώτη ‘κινηματογραφική οθόνη’ ήταν το παράθυρο του τρένου. Εκεί μηδενίστηκαν οι οπτικές αποστάσεις. Αυτός που παρατηρεί είναι ακίνητος ενώ οι εικόνες και τα χρώματα εναλλάσονται, μπλέκονται, μένουν στο μυαλό του καθενός με διαφορετικό τρόπο. Κίνηση και ακινησία λαμβάνουν χώρα ταυτόχρονα, πρόσμιξη χρωμάτων και αισθήσεων, το ‘κινούμενο παράθυρο’ ήταν ένα παράθυρο σε έναν καινούριο εγκεφαλικό χώρο.

Η Lhasa ένιωθε τυχερή για τις εμπειρίες που της πρόσφερε η ζωή της παρόλο που αυτή η ελευθερία της μετακίνησης περιλάμβανε ανασφάλεια και αβεβαιότητα, συναισθήματα που ως συνήθως λειτουργούν ανασταλτικά στην ψυχοσύνθεση των παιδιών. Οι μουσικές των παιδικών της χρόνων ανάμικτες, σαν τις εικόνες του μυαλού της: Αμερικάνικη και Μεξικάνικη μουσική που άκουγε ο πατέρας της, Λατινική Αραβική, Ευρωπαική και Ασιατική μουσική που άκουγε η μητέρα της.

Στα δεκατρία της χρόνια, η Lhasa εμφανίστηκε στη σκηνή ενός Ελληνικού café στο San Francisco τραγουδώντας μπαλάντες της Billie Holliday και Μεξικάνικες μελωδίες χωρίς συνοδεία (μέσα της δεκαετίας του 80). Εκεί, σ’εκείνη στη πρώτη σκηνή, ανακάλυψε τη δύναμη της φωνής της, την ικανότητα να επικοινωνεί μέσω αυτής, να εκφράζει πρωτόγνωρες σκέψεις και συναισθήματα.

Έξι χρόνια αργότερα, ο δρόμος την ‘έβγαλε’ νότια, στο Montreal. Εκεί η Lhasa γνώρισε τον κιθαρίστα και παραγωγό Yves Desrosiers. Έπαιζαν μαζί σε μπαράκια της πόλης για περίπου πέντε χρόνια. Μια συνεργασία που οδήγησε στη δημιουργία αυθεντικού υλικού, το οποίο μπορείτε να ακούσετε στον πρώτο δίσκο της Lhasa: La Llorona (προφέρεται λα γιορόνα). Η llorona (γυναίκα που θρηνεί) είναι πρόσωπο της μυθολογίας των Ατζέκων που μάγευε τους άντρες με σπαρακτικές μελωδίες. Το album αναβλύζει απο αρώματα του Μεξικού, τσιγγάνικα χρώματα, αισθησιασμό. Επίσης η ενορχήστρωση δεν περνάει απαρατήρητη.

Η πρώτη αντίδραση μετά την κυκλοφορία του La Llorona σημειώθηκε στο Quebec, όπου η Lhasa άρχισε να γεμίζει τα θέατρα και τελικά κέρδισε το βραβείο "Félix" για τους "Artiste québécois - musique de monde" το 1997. Μετά απο αυτό, ακολούθησε η κατάκτηση ολόκληρου του Καναδά. Η Lhasa έγινε πλατινένια πουλώντας περισσότερα απο 110,000 albums και της απονεμήθηκε ένα βραβείο Juno ως Best Global Artist, το 1998. Η μουσική της εξαπλώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, ιδιαίτερα στη Γαλλία που έγινε τριπλά πλατινένια (“triple disc d’or”) με 300,000 αντίτυπα να εξαφανίζονται απο τα ράφια. Περιόδευε με τη μπάντα της στην Ευρώπη και τη Νότια Αμερική για αρκετά χρόνια, και ο κόσμος ζητούσε ζωντανές εμφανίσεις όλο και περισσότερο.

Λίγο πριν τον ερχομό του εικοστού-πρώτου αιώνα, η Lhasa διέκοψε τις περιοδείες της ούτως ώστε να αναλογιστεί την επόμενη της κίνηση. Αποφάσισε να ταξιδέψει στη Γαλλία και να δώσει σάρκα και οστά στο παιδικό της όνειρο, να εμφανίστεί στο τσίρκο μαζί με τις τρείς αδελφές της. Συναντήθηκαν στην Bourgogne και ετοίμασαν μαζί ένα show για το καλοκαίρι του 1999. Η αντίθεση ανάμεσα στη ζωή ενός περιοδεύων μουσικού που δεν έχει το χρόνο να συνδεθεί με μέρη και πρόσωπα, και τη ζωή του τσίρκου που ναι μεν περιλαμβάνει μετακινήσεις αλλά με την οικογένειά της και τα αγαπημένα της πρόσωπα της έδωσε τα εφόδια να ‘γεμίσει’ τον εσωτερικό της κόσμο, και να συνεχίσει. Με τη λήξη της περιοδείας του τσίρκου, ένα νέο κεφάλαιο αρχίζει για τη ζωή της: Marseille, η αρχαία πόλη με το λιμάνι, η έμνευση για τα μισά τραγούδια του δεύτερου δίσκου της Lhasa.

To 2002 επιστρέφει στο Montreal απο όπου ξεκίνησε, και μαζί με τον François Lalond (ντράμερ, ‘κρουστό’ και ηχολήπτη του πρώτου της δίσκου) και τον πιανίστα Jean Massicotte (και αυτός συνέβαλε στον πρώτο της δίσκο–μίξη ήχου) ετοίμασαν τον πολυαναμενόμενο δέυτερο δίσκο: The Living Road που παρουσιάζει τη ζωή σαν ένα δρόμο.

Το The Living Road γεφυρώνει τις αποστάσεις των χωρών (υπάρχουν τραγούδια στα Ισπανικά, Αγγλικά και Γαλλικά) και συνδέει τις μουσικές παραδόσεις του παρόντος και του παρελθόντος. Η ζεστή και ταξιδιάρικη φωνή της Lhasa αψηφεί τα σύνορα και τους περιορισμούς. Ένας δίσκος με μελωδίες που αντέχουν στο χρόνο, με στίχους-εμπειρίες, με ανάγλυφους ρυθμούς.

Κάθε τραγούδι κρύβει την πεποίθηση της Lhasa πως η ζωή είναι ένας δρόμος που αναπνέει, πως τίποτα δεν επαναλαμβάνεται και τίποτα δεν είναι συνηθισμένο. Με δικά της λόγια: “That’s what inspires each of the songs on the album. The mysterious force that doesn’t let us box ourselves in, that compels us to keep changing. The road is alive, we can’t freeze or stop it. And we know we can’t.”

Η Lhasa de Sela υπέκυψε στον καρκίνο του μαστού μετά από μάχη 21 μηνών. Πέθανε την περασμένη πρωτοχρονιά στο σπίτι της στο Montreal. Ήταν 37 χρονών.

Τα Μάιο έδωσε δυο τελευταίες συναυλίες στην Ισλανδία. Λόγω της επιδείνωσης της κατάστασής της αναγκάστηκε να ακυρώσει την παγκόσμια τουρ που είχε προγραμματιστεί για το Φθινόπωρο του 2009.

Στα σχέδιά της είχε ένα άλμπουμ με τραγούδια του Victor Jara και της Violeta Parra που δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει. 

Το επίσημο ανακοινωθέν τελειώνει έτσι: Χιονίζει στο Μόντρεαλ επί 40 ώρες μετά την αναχώρησή της.

05/01/2010

υ.γ.1: Από την βιογραφία της δεν ήθελα να παραλείψω τίποτε και την βρήκα εδώ 

εδώ θα βρείτε την προσωπική της ιστοσελίδα

υ.γ.2: Το πρώτο βίντεο είναι από το καταπλητικό ντοκιμαντέρ The Take (thetake.org) που περιγράφει τον αγώνα τον Αργεντίνων εργατών το 2001. Το τραγούδησε το 1985 η Μερσέντες Σόσα και μπορείτε να το ακούσετε εδώ! 

υ.γ.3: Τα τραγούδια αφιερωμένα στην Υπατία αλλά και την ανώνυμη Ελένη :)  με ένα μεγάλο ευχαριστώ!!!

Τσιγγάνικο πανκ

Tσιγγάνοι, ανατολικο-ευρωπαίοι, ασύνταχτοι μουσικά, εκτροχιασμένοι στιχουργικά και με μία ελευθερία σπάνια για τα μουσικά δεδομένα του 2009. Οι Gogol Bordello μοιάζουν σαν να ξεπήδησαν από μια εποχή γεμάτη ελευθερία, όπου οι μπάντες ήταν μπάντες και όχι καλοστημένα εμπορικά δημιουργήματα. Ενα πολυφυλετικό καλλιτεχνικό βαλκανιζατέρ χωρίς αρχή και τέλος στη σκηνή και στη ζωή. Αυτό είναι το Gogol Bordello.

Οι τροβαδούροι, που κατάγονται από την Ανατολική Ευρώπη αλλά κατοικοεδρεύουν στην Αμερική, ενώνουν μοναδικά τη τσιγγάνικη μουσική της καταγωγής τους με τα πανκ στοιχεία της Δύσης: κλασσικός ήχος ακορντεόν και βιολιού εναλλάσσεται με έντονα ντραμς, για να μας διηγηθούν την ιστορία της μεταναστευτικής διασποράς της Νέας Υόρκης μέσα από κραιπάλες, χιούμορ και σουρεαλιστικά κοστούμια.

Ένα μουσικό μείγμα, πάντρεμα μουσικής και πολιτισμών, που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο!

Η θεατρική σκηνική τους παρουσία, έντονα επηρεασμένη από το μπρεχτικό καμπαρέ, και οι υπερκινητικές εκρήξεις που προσφέρουν σε κάθε παράστασή τους, έρχονται να προστεθούν στον Gogol Bordello ήχο για να μεταμορφώσουν την ατμόσφαιρα σε ένα ατελείωτο γλέντι!

Στόχος τους, όπως δηλώνουν, είναι να προκαλέσουν το κοινό και να το οδηγήσουν σε νέες πηγές αυθεντικής ενέργειας. Η θεατρικότητά τους είναι χαοτική και πηγαία και για τον λόγο αυτό μοναδική!!

«Διεθνές κέντρο μουσικής ανταλλαγής»

Αυτός είναι ο χαρακτηρισμός που έδωσε ο Eugene Hutz, ηγετική περσόνα των Gogol Bordello στο δημιούργημά του. «Ο καθένας από εμάς κουβάλησε τη δική του κουλτούρα και με αυτήν "μπόλιασε” το συγκρότημα» εξηγεί σε παλαιότερή του συνέντευξη ο εκκεντρικός τραγουδιστής με το παλιομοδίτικο μουστάκι. Ο ίδιος θεωρεί την αμερικάνικη μουσική εξαιρετικά βαρετή και επαναλαμβανόμενη καθώς από το ένα άκρο στο άλλο ακούγονται οι ίδιοι ήχοι. «Στην Ευρώπη τουλάχιστον μπορεί ο Γάλλος να ακούσει τσέχικη μουσική, ο Βούλγαρος ρουμάνικα τραγούδια και πάει λέγοντας. Η Αμερική είναι ένα τεράστιο βαρετό ραδιόφωνο που χρησιμοποιεί την ίδια τραγουδολίστα», τονίζει. Ο Eugene Hutz και η οικογένειά του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την ιδιαίτερη πατρίδα τους, τη Ρουμανία, εξαιτίας του πυρηνικού ατυχήματος του Τσέρνομπιλ. Τα επόμενα χρόνια τον βρήκαν σωστό γυρολόγο, να περιπλανιέται σε όλη την ανατολική Ευρώπη για να καταλήξει τελικά στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Βερμόντ. Εκεί ήταν που ο ρουμάνικης καταγωγής τραγουδιστής γνωρίζεται σε ένα ρώσικο γάμο μεταναστών με τους υπόλοιπους της μπάντας και όλοι μαζί δημιουργούν ένα συγκρότημα politically incorrect για τη συντηρητικοφανή αμερικάνικη μουσική κοινότητα της προηγούμενης δεκαετίας. Επρεπε να βρεθούν με λεωφορείο από τη Μόσχα στο Βανκούβερ στο πλαίσιο μίας τεράστιας περιοδείας που πραγματοποίησαν, μέχρι να αναγκάσουν ακροατές, Τύπο και καλλιτέχνες, να προσέξουν αυτό το περίεργο μουσικό μόρφωμα από μια περιοχή όπως τα Βαλκάνια με άγνωστη παράδοση για τους περισσότερους από αυτούς. Εκτός από ένα. Η καλύτερα μία.

«Σας καλώ από Λονδίνο»

«Τηλεφωνήστε μου, γιατί έχω να σας προτείνω κάτι». Αυτό το λιτό μήνυμα βρήκε ο Eugene Huts στο κινητό του προερχόμενο από τη Madonna. Η μεγάλη κυρία της pop ήταν από καιρό μόνιμος θαμώνας των συναυλιών των Gogol Bordello παρακολουθώντας με ενδιαφέρον αυτό το περίεργο μουσικό τρεχαντήρι που θύμιζε τσιγγάνικο γάμο.Η συνεργασία ήρθε άμεσα και με τον πιο τρανταχτό τρόπο. Εμφάνιση του τραγουδιστή του συγκροτήματος στη μικρού μήκους ταινία «Filth and Wisdom» σε παραγωγή της ίδιας, αλλά και κοινή τους εμφάνιση στο Earth Festival 2007 με το κομμάτι «La isla Bonita». Ηταν η αρχή ενός μακρινού ταξιδιού προς την αναγνώριση και την επιτυχία. Ενός ταξιδιού που μαζί με τη Madonna έφερε στο δρόμο των ιδιόρρυθμων μουσικών ονόματα όπως οι Dub Trio και ο Manu Chao. Φαίνεται πως συγκροτήματα όπως οι Clash και οι Sex Pistols έπρεπε να κοιτάξουν μακρύτερα από τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία. Και το βλέμμα τους να φτάσει μέχρι την Ανατολική Ευρώπη για να βρουν τους άξιους συνεχιστές τους. Και τους βρήκαν.

πηγές: www.cosmo.gr www.agelioforos.gr

Let's go everywhere!

Μετά από καιρό απουσίας...

μια στάση στην Αθήνα...

με καλοκαιρινούς ήχους

που θα δροσίσουν τα ιδρωμένα μας αυτιά!

Where's the music από Medeski Martin & Wood για τον Pavlo

Barefoot από Ray Collins Hot Club +info για τη logia

Splish splash από Bobby Darin για τη Margo

Μου λείψατε!

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Με τους Huun Huur Tu από την Τούβα στις στέπες της Μογγολίας με το υπέροχο "Kongurei"

 

περνάμε στα νορβηγικά φιόρδ με την διαμαντένια φωνή της Mari Boine Persen στο "Gula Gula"

 

 

 ανεβείτε στο αεροπλάνο και πετάμε για Κένυα με τη φωνή του Ayub Ogada στο "Kothiboro"

 

 

 

ε! οι αδυναμίες δεν κρύβονται κολυμπήστε πάλι στα νορβηγικά νερά

 με το Diamantta Spaillit της Mari  Boine

 

πίσω στα βουνά της νότιας Κίνας με τα "ηπειρώτικα κλαρίνα" των Guo Brothers 

με το "Soldiers of the March & Fishing by Lamplight"

 

και ας εξαϋλωθούμε με την αγγελική φωνή της Θιβετιανής Yangchen Lamo στο "Happiness Is..."

   

  ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ!