Άγρυπνοι. Χρονιά αφύπνισης.

Είχα τόσα στο μυαλό μου για το πρώτο τραγούδι του 2011.

Και η απάντηση ήρθε ξαφνικά. Εκ των έσω.

Εκεί. Υπενθύμιση για τη μάχη της νέας χρονιάς.

Με αισιοδοξία. Δυναμισμό. Άγριο ένστικτο.

Παρόντες στη ροή των γεγονότων. Εκεί.

Παρόντες.

Χρονιά πιασμένη από τα μαλλιά.

Να ρουφήξουμε τη ζωή ως το μεδούλι.

Άγρυπνοι.

Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!

Δίχως, μια στάλα στοργή,
σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις
την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή.

Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη,
βροχερή σαν Κυριακή,
ξέρω γιατί, στ' αυτί που σπαράζει,
χιμάς και γλείφεις σαν το σκυλί.

Δεν αγαπάς!Αφήνεις τους ψύλλους σου,
τους ήχους που φτάνουν από μακριά,
αγρύπνια, κακόφωνο όργανο,
που αλέθεις των εκλεκτών το "ωσαννά".

Αγρύπνια της κόλασης κήτος,
είναι το φιλί σου φωτιά.
Αφήνει μια γεύση από σίδερο,
που 'χουν ξηλώσει από καράβια παλιά.